Nazwa polska: Krzesanica
Nazwa słowacka: Kresanica
Wysokość wierzchołka: 2122 mnpm.


Położenie: Krzesanica to najwyższy szczyt pasma Czerwonych WIerchów. Jest zarazem czwartą pod względem wysokości górą w polskiej części Tatr Zachodnich. Wznosi się nad trzema dolinami: od południa nad Tomanową Doliną Liptowską (Tomanovską Doliną). W Polsce natomiast jej ściany opadają ku Dolinie Mułowej, wsch. stoki zaś do Litworowej. Odchodzą odeń dwie granie. Wschodnia ku Małołączniakowi (1,1 km; (+) 30 m), zaś zachodnia do Ciemniaka (500 m; (+) 30 m.). Od tychże szczytów Krzesanicę oddzielają odpowiednio Mułowa Przełęcz i Litworowa Przełęcz. Największe w całych Tatrach skupisko dużych jaskiń. W tym dwie najwspanialsze to Nowa Krzesanicka, oraz Tomanowa Studnia. Obie po słowackiej stronie, lecz i po polskiej jest kilka znaczących. Krzesanica kulminuje w 6,9 kilometrze Granii Głównej Tatr Zachodnich (licząc od Przełęczy Liliowe) oraz w 2,5 kilometrze pasma Czerwonych Wierchów (pomiary z Przełęczy pod Kopą Kondracką). Przez szczyt przebiega granica Polsko-słowacka.

Historia nazewnictwa: Nazwa ta ma stricte ludowy charakter (Taniec Krzesany; Nuta krzesana). Północna ściana obrywająca się ku Dolinie Mułowej (200 m. wysokości) jest niemalże, lecz z dużą ilością żlebów i wystających skałek. Górale mówią na takie, iż są skrzesane, Krzesanica oznacza po prostu skrzesaną górę, a nie jak kiedyś sztucznie doczepiano etykietę "nieokrzesaną". Kiedyś funkcjonowała również nazwa góralska lecz nadana przez "ceprów" - Zadni Upłaz. Wiązało się to z tym, że sąsiedniego Ciemniaka nazywano Czerwonym Wierchem Upłaziańskim, a Krzesanica jako cofnięta zań zwana była Zadnim Wierchem Upłaziańskim, a z czasem Zadnim Upłazem. W ltatch 70 - tych XIX w. przestała istnieć.

Historia zdobywania: Krzesanica jak większość szczytów pasma Tatr Zachodnich z powodu pozornej łagodności szczytu została zdobyta w czasach początkowej penetracji Tatr. Została zdobyta zapewne przez jakiegoś anonimowego przemytnika, pasterza czy kłusownika przed 1750 r., a byćm może już nawet w końcu XVII w.. Później wchodzono tam (być może Belszazar Hacquet lub Robert Townson między 1793-94). W 1838 r. wysokość barometrycznie pomierzył geolog Ludwik Zeuschner (w literaturze Tatrzańskiej bardziej znany jako Zejszner). Pod koniec XIX w. początek aktywnego ruchu turystycznego. Na "krzesanej" ścianie (pomimo zakazu TPN) kilka dróg taternickich.

Turystyka: Na szczyt można wejść z obydwu grani: od Ciemniaka i od Małołączniaka. Z obu tych szczytów na Krzesanicę biegnie czerwony szlak. Czasy przejść są takie same i wynoszą po 40 min (wg. innych źródeł 20 min, wg. autora strony 30-25 min). Ścieżka ta nie jest w wypadku pogodnego nieba trudna, ciężka orientacyjnie czy niełatwa pod względem technicznym, ale... . No właśnie w czasie pojedynczego nawet obłoku mgły trudności znacznie wzrastają znacznie. Góry się robią trudne orientacyjnie. Należy wtedy wstrzymać marsz i jeśli pogoda nie będzie się długo poprawiać to powinno się wtedy wędrować wzdłuż wypukłości grzbietu bądź próbować zejść na stronę słowacką (południową). Przestrzega się przed próbami zejścia północnymi ścianami. W ten sposób wiele osób poniosło już śmierć. Pierwszy wypadek (osławiona "przygoda' Aldony Szystowskiej) miał miejsce już w 1911 r. Ponadto sporo ofiar śmiertelnych i rannych oraz wiele wypraw ratunkowych.

Czy wiesz, że...?: Krzesanica jest najwyższym szczytem wapiennym całych tatr Zachodnich !