Doliny Pięciu Stawów - kierunek Zawrat - ścieżką na Gładką Przełęcz - do Przełęczy Zawory - byłym na Liliową Przełęcz - do Cichej Doliny - na Tomanową Przełęcz - do Kir.
Po przemyciu w potoku i przejściu w słoneczne miejsce zrobiłem śniadanie. Ruszyłem w stronę Zawratu, ale w oklicach Bawolego Oka zboczyłem na wydeptaną ścieżkę prowadzącą na Gładką Przełęcz (1994), granica państwa. Zostawiłem plecak i wdrapałem sie na Gładki Wierch (2065). Rzut oka na słowacką stronę - muszę te miejsca kiedyś zdeptać.
Wróciwszy po plecak na przełęcz, poszedłem wzdłuż granicy na Walentkowy Wierch (2156). Do Świnicy było rzut kamieniem, więc podkusiło mnie iść dalej. TO BYŁO SZALEŃSTWO - bez ubezpieczenia nie ma szans, ale adrenalina sięgnęła zenitu - z obu stron przepaść!!! Wracając na Walentkowy modliłem się, żeby się nie pośliznąć i nie polecieć w dół.
Udało się - jestem. Nogi jak galaretka. Padłem na trawę i powoli dochodziłem do siebie rozpamiętując swoją głupotę, ale obiecuję - już nigdy więcej.
Walentkowy, to piękny od strony południowej rozległy płaskowyż z widokiem na wszystkie strony. Tym bardziej, że pogoda tego dnia mi dopisywała. Czas jednak leciał. Było po 10, więc trzeba było ruszać dalej. Miałem kierować się na Czerwone Wierchy, dlatego musiałem dostać się na . Były dwie możliwości: wrócić do i na Zawrat albo do Cichej Doliny i na Kasprowy Wierch. Nie miałem ochoty na pokonywanie tak dużej różnicy poziomów. Małem ze sobą mapę w skali 1:25000. Były w niej zaznaczone ścieżki nie będące znakowanymi szlakami. Jak zauważyłem były wydeptane, co świadczy o ich użytkowaniu. Jest taka łącząca Przełęcz Zawory (Słowacja) z Przełęczą Liliową na granicy. Poszedłem tą ścieżką i ku mojemu zdziwieniu odnalazłem kilka miejsc, gdzie było oznakowanie . Jak się potem w domu okazało, jeszcze kilka lat temu szlak istniał i jest opisywany w starym przewodniku tatrzańskim. (Muszę sprawdzić wydanie)
Tak więc dotarłem do na Przełęczy Liliowej, następnie do Suchej Doliny (1950) i już miałem iść na Czerwone Wierchy, gdy...
...zobaczyłem tą piękną zieleń zbocza i "serpentynę" do Cichej Doliny, że postanowiłem przejść doliną do Przełęczy Tomanowej, a Czerwone Wierchy zostawić na inną okazję.
Gdy doszedłem do strefy, gdzie zaczyna się las - zauważyłem ciemnozielone, prawie czarne odchody - dość duże. Zastanawiało mnie - czy to nie misia? Gdyż w radiu mówili, że tu lubią się przechadzać. Znalazłem nawet kilka drzew gdzie były znaki "ostrzenia" pazurków - być może znakowania terenu. Od tego momentu miałem cykora - co będzie jak spotkam się z misiem oko w oko? Na szlaku nie było żadnego turysty, a jakby tego było mało - to w okolicach Tomanowej Doliny Liptowskiej czuć było specyficzny zapach, prawdopodobnie moczu (kojarzył mi się z zapachem w ZOO).
Chciałem jak najszybciej być już na przełęczy. Dopiero podczas podejścia na przełęcz zauważyłem turystę podążającego przede mną. Spotkaliśmy się na Przełęczy Tomanowej (1686). Po rozmowie okazało się, że szedł z Kasprowego tym samym szlakiem, tyle że wyszedł rano. Miał on w granicach 60 lat i był z Łodzi. Bardzo sympatyczny pan. Od tego miejsca już wracaliśmy razem. Po krótkim zejściu kończy się . Weszliśmy na i nim dotarliśmy do schroniska na Hali Ornak. Tutaj posiłek: gorąca zupka i kanapki. Stąd Kościeliską Doliną jest już około 6 kilometrów do Kir. prowadzi żwirową drogą przez bardzo malowniczą część Tatr Zachodnich. Po drodze zatrzymaliśmy się jeszcze w bacówce na żentycę - uwielbiam i takiej okazji nie przepuszczam. Potem Kiry - bus i Zakopane. Pożegnaliśmy się. Zrobiłem jeszcze zakupy i autobusem do Poronina.
Była 20 - gospodarz już mnie wypatrywał. Był interesującą osobą. Opowiadał mi ciekawostki tego regionu, historię swojego domu - dostałem kserokopię historii jego rodziny.
Nocleg miałem u niego w stodole na sianie - bomba.